بنا سازان سبک لاهیج

وظيفه ي اجتماعي و مهم طراحي فضاي سبز ، ايجاد هماهنگي ميان هنر و علم ، به منظور سازمان دهي برنامه ريزي و طراحي كل محيط و منظر است . امروزه با توجه به اين كه سلامت و رفاه انسان اهميت خاصي پيدا كرده است ، دست يابي به توانايي پايدار محيط و منظر، بدون از بين بردن و كاهش كيفيت منابع، يك اصل حياتي در اين حرفه است. تفاوت ديگري كه طراحي فضاي سبز با ديگر هنرها دارد ، اين است كه يك طرح لنداسکیپ فضاي سبز ، پس از پايان مراحل ساخت ، در حقیقت هنوز تكميل نشده است و تنها در طول زمان، به شكل نهايي خود دست پيدا مي كند. به همين، دليل حفاظت و نگهداري پروژه، پس از اجرا، ضامن حفظ و بقاي آن است و از اهميت و يژ ه ا ي برخوردار خواهد بود.

طراحي فضاي سبز، در مقياس هاي كوچك ، بايد مبتني بر راحتي، زيبايي، دوام و صرفه ي اقتصادي باشد . طراحي فضاي سبز ، به عنوان بخشي از طراحي فضاي شهري، فرآيندي انساني است كه با بهبود كيفيت كالبدي محيط زيست سرو كار دارد . آن چه كه بايد در طراحي ، به آن اشراف داشت ، اين است كه يك فضاي سبز (در هر مقوله اي كه باشد )، از يك سو، جز يي از شهر است و نمي توان بدون توجه به كل ، در مورد جز ء برنامه ريزي و طراحي انجام داد و از سوي ديگر ، هر فضاي سبز ، به منزله ي يك كل است كه از تركيب اجزا، مانند : راه ها، باغچه ها،محوطه سازی ، مبلمان و المان ها تشكيل مي شود و ضمن اين كه بايستي كليت در تمامي اجزا احساس شود، اجزا نيز به خوبي طراحي شوند. در طراحي فضاي سبز ، از گياهان به عنوان عناصر معماري مي توان استفاده كرد . اين عناصر ، همانند ديگر عناصري كه در طراحي به كار گرفته مي شوند، از ويژگي هاي بصري مانند: نقطه، خط، فرم، رنگ و بافت برخوردار هستند . بايستي اين ويژگي ها براساس اصول زيبايي شناختي، يعني وحدت، ريتم، تناسب، تعادل ،توازن و مقياس چيده شوند تا بتوان به محيطی دلپذير دسترسي پيدا كرد